A casa do Vagabundo

Este sábado día 2 de maio falarei de O Carteiro de Bagdad con Rivadulla Corcón na Radio Pública Galega a partir das 14.30, quedades todos convidados.

A aceifa...

...xa comezou e o gran caudillo das hostes da amabilidade lingüística baixou o seu polgar condenando a morte a todos aqueles infieis que non falén en cristián.

(Sobre a ilegalidade da medida os seus complacentes asesores xurídicos poden dicir misa pois dende o primeiro ano de facultade aprendiase que una norma de rango inferior non pode derogar unha superior como se pretende facer: a orde presidencial, xa de por si de dubidosa legalidade competencial, de que a inspección de educación dite tal circular supón unha derogación ímplicta do decreto do galego, pasándose polo forro toda a xerarquía normativa. E mentres tanto o modelno conselleiro de educación mirando cara a outro lado e precupándose das subvencisóns dos colexios do Opus que discriminan por razón de sexo ao seu alumnado. O outro día o mestre Xabier Docampo chamabanos a resistencia pácifica, pero isto pinta moi mal, as agresións sucédense unha tras outra. Imos ter que tomar as armas, é a nosa lexítima defensa.)

Patas de peixe

Hai xentiña que non aprende e segue a traballar pola nosa culturiña. Hoxe, ás 20.30 na sala Ultramarinos de Compostela (Casas Reais 34) e coa compaña musical do grupo Stranniki un fato de arroutados presentan a nova editora Patas de Peixe que xa ten nas librarías unha mágnifica e coidada edición de O incrible neno devorador de libros do gran Oliver Jeffers que vos recomendo a todos. Benvidos sexan estes pobres toliños.

A culturiña

A nosa non é unha Cultura con maiusculas, é unha culturiña para andar pola casa en bata e chinelas e non saír nunca a rúa, non vaia ser que nos avergonce ou se arrefríe. Unha culturiña de corpo 12 que xamais acadará a altura precisa pois só mirá para os seus pés e cae seguido no vitimismo. Unha culturiña chea de artistiños locais que cortos de miras nada teñen que dicir alén do Padornelo. Unha culturiña de escritores que se limitan e porfían teimudos en empregar unha neolingüa, un dialecto artificial conservado grazas a un feixe de labregos analfabetos. Unha culturiña á que, de cando e vez, lle chove un premio nacional, pero só por aquilo de gardar as formas.
Somos un fato de limitadiños que precisamos dun berniz cosmopolita e políglota como o do que presume o Conselleiro de Turismo. Como seica ainda ten chea de cocacolas e sandwichs de polo a neveira da súa casa en Nova Iorque, podería ir organizando nela estadías e residencias de artistas e escritores galegos. Así poderíamos caer da burra dunha vez e unirnos a esa gran Cultura global, que é o que este país precisa para sair dunha vez por todas do seu atraso secular.

Nihil Obstat

Deixovos unha nova anotación no obradoiro da rúa d´Armada cunha nova crítica de Festina Lente, quizabes a derradeira, aparecida esta fin de semana no sumplemento cultural do ABC.

25 de avril, sempre

Hoxe é un día extraño, emotivo e alegre por unha banda etriste pola outra.

Made in Galiza

O políglota e cosmopolita conselleiro de Turismo non fala catalán na intimidade como Aznar, mais le uns versos dese perigoso radical de esquerdas que é Ferrín antes de durmir. E cóntanos máis e máis cousas perante unha coca-cola e un sanwich:

"La cultura gallega está muy bien pero limita, prefiero la cultura hecha en Galicia"

"... fomentando o de Galicia ou que se produce en Galicia, non só o que abrangue o adxectivo galego . No meu mandato proxectarei a cultura que se fai aquí, sexa quen sexa, na lingua que sexa."

Día do libro... galego

Se estades estomballados no voso sofá,
podedes mercalo aquí ou acolá.

(Aviso: este post axústase estritamnete aos novos protocolos
de amabalidade lingüística)

De crucifixos e bandeiras

De todos os austeros fastos dos novos conselleiros de onte chámame moito a atención que nun estado aconfesional como o español sega sendo noticia que dous deles prometeran o cargo, Educación e Traballo, cando o sorprendente e que oito deles aínda o xuraran, deben de ser conselleiros pola graza de Deus e non polo dedo de Feijoo ou de Louzán. Amais, toda a cerimonia faise perante un crucifixo e unha bibilia, en fin...
Nas súas primeiras declaracións todos eles, coa lección ben aprendida coma un fato de mainiñas ovellas, dixeron aquilo de programa, programa e programa; agás o conselleiro de Turismo que anda coa perrencha do Xacobeo 2010. Todo cheira a un presidencialismo atroz, co Presidente acumulando máis e máis competencias, igualdade incluida, e esculcando aos seus dez mágnificos para que ningún saque os pés do prato.

Logo produciuse o relevo ante os seus predecesores e aí a que refulxiu cal supernova foi a conselleira de Traballo e Benestar, á que "algo le chirriaba y le producía alergia": no despacho de Quin só ondeba a bandeira galega, e ela ipso facto encargou unha bendita enseña nacional, xa sabedes a española, a única nación que para eles existe no estado español, e unha europea tamén por aquilo de disimular. O que non aclarou foi o tamaño da mesma, xa a vexo un domingo destes nun suplemento envurullada nela coma un ninfa de Boticelli. Dende logo esta muller vai dar xogo, e senón ao tempo. Por certo, algúns semella que seguen en campaña e non baixan do seu infame cabalo.

Distopía

O corpo do J.G. Ballard, probalablemente un dos mellores e máis influintes escritores da segunda metade do Século XX, e un dos meus preferidos, regresou onte á terra agostada e deixou baleiro o seu escritorio. Nesta foto conversa con gran J.L. Borges. Sempre pensei que nesa conversa había un grande novela que xa quederá sen escribir ou quizabes non? Vaian estes vellos versos na súa lembranza.

CAR CRASH

Anacos de cristal pingan na autoestrada
e o sangue e o tempo
estouran en millóns de glóbulos vermellos.

Homenaxe a Ramiro Fonte

14 de abril de 1931

Vento nas velas!

Esta frase da que tanto gusta o meu editor Manolo Bragado, e o único que se me ocorreu dicir, amais de dar os oportunos agradecementos, cando hoxe me comunicaron que a Sección de Crítica Literaria da AELG propuxo o meu Festina Lente para os Premios de narrativa e poesía galegas que a Asociación Española de Críticos Literarios fallará o vindeiro día 18 de abril en Santander. E aínda me honra máis que na proposta me acompañe a gran Chus Pato.

Azar

A semana pasada rematei e corrixin unha nova novela e, isto xa comeza a ser un vicio perigoso, empecei a matinar no meu próximo proxecto: retomar aquela serie que non interesou a ninguén, mirar a America con aquela vella idea. Non sabía moi ben cara a onde tirar, mais un libro co que me agasallaron no IES Castro Alobre tras unha fantástica charla cos rapaces a conto de Festina lente, deume a idea. Precisaba procurar por un vello recorte de xornal de hai catro anos que tiña gardado nalgures sobre o meu escritorio, nel estaba o celme desta nova historia. Pasei toda a fin de semana tras del e non houbo maneira de atopalo, batín con esvaecidos recortes de hai dez anos pero do que precisaba, nin pegada. Xa desistira e comezara a ler o que tiña escrito da serie, cando, hoxe ordenando o escritorio da oficina, o maldito recorte caeu ao chan entre un feixe de papelorios.
Teño claro que non podo deixar pasar esta brincadeira do azar, así que alá vou. A historia, polo de agora, comeza en New Jersey a comezos dos oitenta coa morte dun vello emigrante galego, pero dá moitas voltas no espazo e no tempo... Aínda non teño o final, nin a estructura, pero si a historia e os personaxes, así que todo se andará.

Adeus, mestre

Deixounos o gran cantador e contador Chano Lobato, para min, con Gardel, o mellor intérprete de Volver, o marabilloso tango con letra do gran Alfredo LePera.

Estou canso I

Estou canso de pedir un café con xeo nos bares e de que, invariablemente o camareiro/a me pregunte sempre, un café con hielo?, como se eu non fose quen de entender a miña propia lingua.

Hallelujah!

As miñas pregarias foron escoitadas, e tras gozar con Dylan, Young e Van, o 13 de agosto poderei escoitar por fin ao gran Leonard Cohen no auditorio de Castrelos na cita musical máis importante do verán galego.

Memoria histórica

Parabéns, Dionisio!