quinta-feira, setembro 01, 2005

Caderno de verán I

Unha tardiña na praia L. non quere saír da auga para regresar a casa, eu bérrolle pero el faise o xordo e mergúllase unha e outra vez. De súpeto unha das derradeiras raiolas do sol cégame coma un lóstrego, pecho os ollos e cando os abro estou noutra praia. Na súa ribeira miña nai chama ao neno que fun pois xa é hora de marchar, eu fágome o xordo e mergúllome arreo nas ondas coas miñas novas aletas azuis. Pecho os ollos de novo e cando os abro L. segue na auga, séntome na area morna e tranquilo agardo ollando cara o sol que se pon tralos montes de cinza namentres na buguina da miña memoria resoan salgados os berros daquela moza que foi miña nai.

3 comentários:

Anónimo disse...

Sobre todo esas cousas pasan cando un frecuenta praias da infancia, coma A Punta en Teis.
Noraboa por tan afortunado regreso.

Anónimo disse...

Primeira vez que entro no seu blog (dende A Regueifa) e xa quedei collido.

Acendeu os meus recordos de cando pasabamos os verans na praia de Xuño a Setembro, e da mañá ata a noite a troulear na area, nas rochas, no monte de detrás das casas, etc..., de cando ir dende Ourense á Guarda eran caseque catro horas, e de cando a nosa nai facía o que nos estamos a facer agora. Ter estes recordos impica que nos facemos maiores (que non vellos).

Apertas

Alejandro Fedorento

folerpa disse...

Grazas Alejandro espero que fiques aí doutro lado deste espello moito tempo.