Onte a mañá acudín a un enterro, coma sempre agardei fora da capela pero a megafonía existente no tanatorio espallaba a tediosa voz do cura por tódalas dependencias. Facía tempo que non oía a ningún deles mais o discurso non cambiou nadiña. A mesma ladaíña de sempre: xuízo final, vida eterna, morte, acougo, resurrección, podremia....
Iso si, supoño que o mais que probábel peche dos tetos do estado que pretende o do mal talante para eles recomendoulles apertar o cinto e así antes da comuñón o pater pediu que erguesen a man os que ían comulgar non fora a ser que gastara de máis, as hostias deben estar a prezo de caviar beluga. Asemade espetoulles a tódolos asistentes, familiares da finada incluídos, que na ultima recolecta na parroquia o domingo pasado para os esfameados do terceiro mundo, tocaron a 13 céntimos, 13 céntimos repetiu varias veces, por fregués.
En fin, está é a igrexa dos probes, das mulleres, dos homosexuais, das adolescentes preñadas, dos marxinados, dos nenos acosados nos refectorios, dos afectados pola SIDA dos profesores de relixión discriminados ...
terça-feira, fevereiro 22, 2005
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
Sem comentários:
Enviar um comentário