sexta-feira, junho 30, 2006

¡ PLAN CONCILIA PARA AS NARRADORAS GALEGAS XA!

“...malia os avances conseguidos, calquera pode constatar nos andeis das librarías que a presenza de narradoras segue a ser inferior á das poetisas e á dos novos narradores que, a través dos permiso de narrativa, se van incorporando ao sistema literario galego. E se as mulleres xa dispoñen de tempo material e teñen un bo dominio da lingua escrita, haberá que buscar outras razóns que expliquen por que este tipo de obras escritas en feminino son tan escasas. Non será que os valores de xénero seguen modulando os comportamentos sociais e familiares, e que as mulleres aínda soportan a maior carga de traballo na familia? As escritoras galegas, como en xeral as doutros países, deben ser conscientes de que polo de agora terán maiores esixencias e máis traballo ca os seus colegas masculinos, O reto é grande porque, sen renunciaren aos seus intereses como mulleres e á súa profesión, deben facer obras que estimulen á lectura a un amplo abano de lectores e de lectoras cons gustos diversos.”

Camiño Noia, Anuario Grial de Estudos Literarios Galegos, 2004, pax. 199.

quarta-feira, junho 28, 2006

Es que yo trabajo todo el día

Nos meus dous anos á fronte da ANPA da escola infantil do meu fillo esta foi a frase coa que a maioría das nais e pais desculparon a súa nula implicación na educación dos seus fillos. Sobre un censo de 40 nenos cóntanse cos dedos dunha man as nais e pais que contribuíron co seu tempo, traballo e ideas a facer da escola algo máis que un aparcadoiro de rapaces, todos eles por suposto, fican no paro e teñen tempo de sobra para estas caralladas, coma me dixo algún dos desinteresados. A maioría pasaron e outros ademais de pasar aínda protestaron, polo uso do galego, polo tipo de actividades, pola talla ou a cor das camisetas...en fin unha autentica desolación.
A frase converteuse nun retrouso co que xustificar a súa inactividade, unha patente de corso coa que xustificar o seu desleixo pola educación dos nenos. Supoño que esta mesma frase lla espetaran aos seus fillos o día de mañá cando xurda algún problema ou lles fagan algunha recriminación polo seu labor.

(En homenaxe a Marta Mata e a todo os defensores da escola pública)

segunda-feira, junho 26, 2006

Por que son escritor ?

Como di Náufrago, non teño nin idea, pero son escritor dende sempre.
Os meus primeiros relatos deberon ser aló por quinto de EXB. Era unha saga titulada "As aventuras do Alerta K-5", tratábase das aventuras do barco do titulo máis o seu capitán polos setes mares. Do comezo ao final era todo un misceláneo plaxio, tanto textos coma ilustracións, dos moitos libros lidos de London, Melville , Salgari e Stevenson. Esta obra fica xa perdida para sempre.
Pasaron despois moitos ano en que sendo escritor non escribía, ocupado como estaba en ler, ver e oír o que outros escribían, rodaban ou compoñían.
Espertei novamente no instituto, en 1º ou 2º de BUP, e presenteime o ao concurso de poesía e relatos que se organizaba co gallo do día das letras galegas cando aínda era electivo. Gañei o 2º premio co conto “Arturofrenia” e o primeiro en poesía. Estas obras non están perdidas e aínda as conservo nun cartafol na casa.
Outra vez pasaron moitos anos en que sendo escritor non escribía, ocupado como estaba nas esmorgas santiaguesas e en ler, ver e oír máis cousas que outros escribían, rodaban ou compoñían.
Con sinceridade, eu non pretendo entender o mundo a través da palabra. O que trato, creo, e crear o meu propio mundo segundo os meus designios e que os demais entren nel e o gocen. Non sei, recoñezo que escribo por necesidade vital, e tiro para adiante sen pensar moito no fin do que escribo. Iso, penso e responsabilidade de cada lector, do que lle sirva a cada un deles. Exemplo disto penso que é o feito de que non lin os dous libros que publiquei ata o de agora, no momento que fican editados xa non me pertencen, é máis ata sinto certo pudor cando os folleo e leo algo solto, non recoñezo ao escritor. Eu fixen de mensaxeiro e non me corresponde a min recibir a mensaxe e descifrala iso é función dos lectores.
Así que supoño que por todo iso debe de ser que son escritor.

sexta-feira, junho 23, 2006

A noite dos fachucos

Onte na presentación en Carral case monopolicei o acto. Coma voceiro do xurado louvei o poemario de Isidro Novo, que viña ademais de gañar o SanClemente e que nos recitou uns versos, para despois presentar o meu. A edición quedou ben fermosa coa reprodución na cuberta dun gravado chinés coas súas características tipografías. Despois na cea, a que se uniu Anxeles Pena ausente no acto por outro compromiso, pasámolo pipa ata ben entrada a madrugada na compaña do Alcalde, Florinda a concelleira de Cultura, Isa a bibliotecaria e Carlos o técnico de cultura. Non teño máis que agradecementos para o Concello polo seu trato e cariño, o ano que ven coa décima convocatoria do premio agardan facer algo especial e ao mellor xuntan a todos os gañadores con recital incluído, xa veremos.
A cea no Mesón Herves foi fantástica, acompañada por un viño galego que dará que falar, o tinto de Abadía de Gomariz colleita do 2004, unhas sobremesas caseiras e unhas gorentosas cereixas do Jerte grandes coma puños. A visita ao mesón non só merece a pena pola súa cociña e o bo facer do seu dono, grande catador de viños e cigarros, no exterior do comedor con vistas ao val hai un cacto xigantesco de máis de cincuenta anos cuxas flores ábrense co solpor e péchanse co abrente, un verdadeiro espectáculo. Despois de soprar no alcoholímetro de peto de Isidro e ver cos meus niveis entraban dentro do aceptábel, emprendín o regreso a Vigo.
Pola autoestrada coas luces longas do coche acoitelando a noite cruceime con moitos trailers que carrexaban o remol do día esquecido e namentres na radio soaban vellas cancións da psicodelia dos sesenta sentinme fondamente feliz.

quarta-feira, junho 21, 2006

Presentación

Mañá día 22 de xuño na Biblioteca Municipal de Carral ás 20 horas procederase a entrega do premio de poesía do Concello de Carral 2006 a Isidro Novo, o mesmo acto servirá para presentar o meu libro Cartas do terceiro día, gañador da edición do 2005 deste certame. Qudades todos convidados.

terça-feira, junho 20, 2006

A República dos blogueiros IV

No día en que a estupidez humana acadou unhas das súas máis altas curotas, o rolda de blogueiros gañadores de certames interrómpese momentaneamente co García Barros que ven de gañar Manuel Veiga, periodista, cunha novela de fermoso título: Lois e Elena buscándose na tormenta. Moitos parabéns para el.
Co devalar do ano xa só queda o Lueiro Rey á procura de gañador, do Torrente Ballester xa nin falo, pois leva un par de anos perdido por Castela na procura dun perfil de escritor sobradamente preparado, aínda que estaría ben que un blogueiro o recuperase para a nosa lingua.

segunda-feira, junho 19, 2006

Abstinencia

Hoxe, despois de máis dun mes de non escribir nada, comecei unha nova historia. Tecleei neste mesmo ordenador no que agora escribo as primeiras 236 palabras. Trátase dunha obra para rapaces, que visto os resultados recentes doutras das miñas xeiras, debe ser o meu. Descoñezo a onde me vai levar, coma sempre non tracei plan algún, teño un comezo e un final pero ignoro o revirado camiño que os ten que conectar.
Sempre que estou no medio de dous proxectos asáltanme as dúbidas e síntome baldeiro coma se non tivese nada máis dentro. Despois devagar, e tras días de matinacións, vou trazando no caletre as liñas que me guían cara a un personaxe ou unha historia. Recoñezo que normalmente son coma pequenos lóstregos visuais, coma nun filme vexo moitas escenas, ata que nunha delas atopo o encadre perfecto de onde agromará a historia. Supoño que como dicía a canción todo na vida é cine e o soños cine son, e a literaura tamén, engadiría eu.

sexta-feira, junho 16, 2006

ALEX TOTH (1928-2006)


O 27 de maio pasado
aos 77 anos morreu
un dos grandes
da banda deseñada.

quarta-feira, junho 14, 2006

J.L.B. (1899-1986)

“ Un home proponse a tarefa de debuxar o mundo. Ao longo dos anos poboa un espazo con imaxes de provincias de reinos, de montañas, de badías, de naves, de illas, de peixes, de habitacións, de instrumentos, de astros, de cabalos e de persoas. Pouco antes de morrer, descobre que ese paciente labirinto de liñas traza a imaxe da súa cara.”

Bos Aires, 31 de outubro de 1960.

terça-feira, junho 13, 2006

Sudokus

Levo uns meses facendo unha pequena enquisa sobre os hábitos de lectura nos transportes públicos, neste caso o vitrasa no que moitos días e durante media hora atraveso a cidade de casa aos xulgados. A mesma non ten vocación científica ningunha, os meus coñecementos de estatística son nulos, pero entendo que é reveladora de moitos comportamentos. Denantes de ofrecer os datos quero destacar un feito arrepiante: os cadernos de sudokus son un verdadeiro andazo que están a decimar as ringleiras de lectores. Pasaxeiros que antes eran habituais lectores pasáronse ao maldito pasatempo numérico abandonando os seus libros nun recuncho das súas casas. Tamén é notábel a penetración dos diarios gratuítos, pero alomenos estes ofrecen unha lectura, sexa de maior ou de menor calidade, e neles pódese ler a Javier Calvo ou a Jordi Costa.
A min o dos sudokus supérame. Non sei que saca un deles, agás estragar neuronas que co tempo botaremos en falta cando nos acheguemos a silandeira demencia senil. O dos encrucillados xa é outra cousa, neles aprendes vocabulario e se tes interese e acodes ao dicionario podes atopar un mundo de verbas. Eu recoñezo que aprendín máis castelán facendo aqueles lendarios encrucillados de Peko que en tódalas miñas clases de lingua e literatura.

segunda-feira, junho 12, 2006

A República dos blogueiros III

Os feitos semellan que van confirmando a miña teoría que botara a andar fai uns días. O rolda de blogueiros gañadores de certames segue con Jaureguizar que desta volta recunca gañando o premio xuvenil Fundación Caixagalicia e continua co gañador do Xerais, Ameixeiras, que ademais de blogueiro segundo o xurado e el mesmo nas súas declaracións emparenta a estrutura da súa novela cos blogues.
Mágoa dalgún que outro blogueiro finalista que quedou as portas. Quedan aínda moitos premios e a Xeración Blogueira segue a avanzar implacábel.

sexta-feira, junho 09, 2006

IX CONCURSO DE POESIA CONCELLO DE CARRAL

Un xurado composto por Ánxeles Penas, Xulio L. Valcarcel e por min acordou por unanimidade, dentro da grande calidade dos orixinais presentados, concederlle o IX Premio de Poesía do Concello de Carral ao poemario titulado “Ou morrerán as bolboretas por non teren quen as miren” presentado baixo o lema “Sudario de desacougos” e obra do escritor lugués ISIDRO NOVO.

quinta-feira, junho 08, 2006

O libro das desilusións

Ando estes días desacougado e coa testa coma unha gaiola ateigada de paxaros voando e batendo con forza no meu cranio. Agardo que a viaxe de esta tarde a Carral para as deliberacións do xurado do seu premio de poesía me sirva para volver ao rego da realidade. Esquecereime así das andrómenas e dos soños dunha vez por todas e volverei pousar os pés nos chan. Outra vez será.
Mañá falareivos do gañador ou gañadora.

terça-feira, junho 06, 2006

666

“A todos, grandes e pequenos, ricos e pobres, libres e servos, ponlles unha marca na man dereita ou na testa, e ninguén pode mercar ou vender, se non ten a marca, o nome da besta ou o número do seu nome.
Para isto fai falta a sabedoría: quen teña intelixencia, calcule o número da besta, que é número humano e o seu número é seiscentos sesenta e seis”.


A Apocalipse, capítulo 13, versículos 16 a 18.

segunda-feira, junho 05, 2006

Microondas

Co paso do tempo meu fillo que cumprirá seis anos este venres vaise decatando de que súa nai máis eu somos un chisco raros. A el encántanlle os flocos de millo e quéreos facer na casa pero dende fai anos no súper só os hai para un microondas que non temos e que xamais teremos, ante a súa insistencia probamos a facelos no forno ou nunha tixola pero non funcionou. El non entende porque non temos o maldito trebello pois nas casas de tódolos seus amigos o teñen e ademais a comida faise rapidísima nel e non hai que agardar, xa se sabe da impaciencia dun neno famento diante dun prato baleiro.
Despois de ler o outro día esta nova no CHUZA! e ver as fotos do experimento chego a conclusión de que non somos raros senón sinxelamente precavidos.

sexta-feira, junho 02, 2006

En picado

Malia que a miña clasificación no trebello ese do Tecnorati baixa día a día, o que me ten ben preocupado e que aínda non caera baixo as coiteladas de matachín desta vella lercha, tan desacougado estou que esta noite se me apareceu nun pesadelo.
Dende que Coyoacan quedou sen sitio para tanto amor e se internou nunha clínica para curar a súa lúbrica adicción non houbo chegada máis polémica ao blogomillo.