Eu acabo de enterarme e tamén lembrei esta canción, unha fermosa maneira de achegarse á alma. Unha noticia inseperada, unha mágoa. Si, só nos quedan as súas cancións e unha chea de lembranzas daqueles tempos.
Abofé que si, Eva, as cancións e as lembranzas que toda unha xeración leva prendidas nelas. Eu aínd alembro a aquela rapaza coa que bailei por vez primeira La cihca de ayer...
... e cantas veces, tras unha longa noite de esmorga, sentados no bordo unha beirarrúa agarndando polo bus ou a que abriran o bar para almorzar antes de deitarnos, alguen se arrincaba con aquilo de Un momento en una agenda,una décima de segundo más vuela,va saltando de hoja en hoja, mil millones de instantes de que hablar, e todos o seguiamos a coro , berrando posuidos coma se a viva se nso fora pola boca...
Veño de botar unha ollada ás anteriores entradas do blog, ao que cheguei hoxe, por casualidade, a través do Brétemas de M. Bragado, e non podo resistirme a darlle os máis sinceiros parabéns ao teu fillo, Lucas, pola xenialidade do "Galegao", algo que estou segura de que ningún de nós pensou nunca e que ten tanto sentido. Quen sabe se hoxe en día, en que podemos cambiar nomes e apelidos (de orde) o pobre do Daniel non o tería cambiado xa...
Agora estou escoitando "Una décima de segundo", e tes razón, era unha marabilla. As canción que cantaba Antonio en Nacha Pop todas tiñan outro toque. Gustábanme todas, pero esta e a de "Relojes en la oscuridad", que tamén cantaba el, eran as miñas preferidas. Os discos en solitario, máis intimistas, tamén se adecuaban máis ao feito de ir medrando, xa non iamos tanto ás discotecas, xa viñeron os nenos, as responsabilidades...
Eva, graciñas. Recoñezo que non teño ningún CD del, pero escoitando hoxe Radio 3 coma sempre, recoñezo que sei de memoria case unha ducia das súas cancións.
6 comentários:
Eu acabo de enterarme e tamén lembrei esta canción, unha fermosa maneira de achegarse á alma. Unha noticia inseperada, unha mágoa. Si, só nos quedan as súas cancións e unha chea de lembranzas daqueles tempos.
Abofé que si, Eva, as cancións e as lembranzas que toda unha xeración leva prendidas nelas. Eu aínd alembro a aquela rapaza coa que bailei por vez primeira La cihca de ayer...
... e cantas veces, tras unha longa noite de esmorga, sentados no bordo unha beirarrúa agarndando polo bus ou a que abriran o bar para almorzar antes de deitarnos, alguen se arrincaba con aquilo de Un momento en una agenda,una décima de segundo más vuela,va saltando de hoja en hoja, mil millones de instantes de que hablar, e todos o seguiamos a coro , berrando posuidos coma se a viva se nso fora pola boca...
Veño de botar unha ollada ás anteriores entradas do blog, ao que cheguei hoxe, por casualidade, a través do Brétemas de M. Bragado, e non podo resistirme a darlle os máis sinceiros parabéns ao teu fillo, Lucas, pola xenialidade do "Galegao", algo que estou segura de que ningún de nós pensou nunca e que ten tanto sentido. Quen sabe se hoxe en día, en que podemos cambiar nomes e apelidos (de orde) o pobre do Daniel non o tería cambiado xa...
Agora estou escoitando "Una décima de segundo", e tes razón, era unha marabilla. As canción que cantaba Antonio en Nacha Pop todas tiñan outro toque. Gustábanme todas, pero esta e a de "Relojes en la oscuridad", que tamén cantaba el, eran as miñas preferidas. Os discos en solitario, máis intimistas, tamén se adecuaban máis ao feito de ir medrando, xa non iamos tanto ás discotecas, xa viñeron os nenos, as responsabilidades...
Eva, graciñas. Recoñezo que non teño ningún CD del, pero escoitando hoxe Radio 3 coma sempre, recoñezo que sei de memoria case unha ducia das súas cancións.
Enviar um comentário