Insurrección dun mesmo,
dos demais,
liberación,
e da monotonía da realidade,
apostasía.
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
"A lingua é a pel. A cor da pel vai canda nós a calquera lugar." Manuel Veiga
.jpg)
4 comentários:
Moi axeitado para o día de hoxe.
Prezado Marcos: fermosísimo. Outra cousa: preciso que me chames urxentemente. Apertas
acabo de escoitar a Gamoneda no Consello da Cultura, que fermoso oílo lendo "Arden las pérdidas", as pausas da respiración, os silencios. dixo que para el a poesía non é literatura porque a poesía xurde directamente do vivir, e é do mesmo material que os soños, e que nós necesitamos vivir os nosos soños. algo así, agora non lembro ben.
gustoume moito.
e o teu poema, folerpa, tamén.
Grazas a todos.
Ollala é un pracar verte por aquí ;-), agardo poder ler axiña as túas verbas de novo na rede, bótoas en falta.
Enviar um comentário