1. O paraíso tamén está en Galicia. Non é chauvinismo. Por que imos ter menos autoestima que as inmobiliarias? O que lle fai falta a este país é unha man de pintura coas cores das dornas e un azul de Patinir.
2. Somos fillos da vieira. É dicir, de Venus. En Santiago está soterrada unha deusa adolescente e o Camiño de Santiago foi sempre o da fertilidade, o da comitiva de Dionisio, usurpado pola burocracia do Santo Oficio e a multinacional das Indulxencias.
3. Somos do partido do riso. Aquí, os mortos pásano ben. Chegará un día en que en lugar de crego pediremos un mariachi que cante Pero sigo siendo el rey!
4. Somos larpeiros, a moita honra. Sempre nos din: "Nada de caramelos agora. Cando non teñades dentes, xa comeredes todos os que queirades". Pois imos comer cos dentes as Pedras todas de Santiago.
5. Temos vontade de estilo. Facemos ben o mal e mal o ben.
6. Temos unha lingua propia, moi lírica, moi lercha. E un acento con moitas curvas, afrodisíaco.
7. Somos moi de aldea: só nos interesa o planeta Terra e a estreliña do luceiro, compañeiriña da lúa.
8. Somos sentimentais, que pasa? A ver quen ten collóns a chorar como choramos nós!
9. Disque temos unha ironía británica. Mais o noso himno nacional, coa letra d'Os pinos, supera en todo o God save the Queen.
10. Seremos os últimos en marchar deste lugar. Chegaremos tarde ao Xuízo Final.
Vía Días Estranhos
2. Somos fillos da vieira. É dicir, de Venus. En Santiago está soterrada unha deusa adolescente e o Camiño de Santiago foi sempre o da fertilidade, o da comitiva de Dionisio, usurpado pola burocracia do Santo Oficio e a multinacional das Indulxencias.
3. Somos do partido do riso. Aquí, os mortos pásano ben. Chegará un día en que en lugar de crego pediremos un mariachi que cante Pero sigo siendo el rey!
4. Somos larpeiros, a moita honra. Sempre nos din: "Nada de caramelos agora. Cando non teñades dentes, xa comeredes todos os que queirades". Pois imos comer cos dentes as Pedras todas de Santiago.
5. Temos vontade de estilo. Facemos ben o mal e mal o ben.
6. Temos unha lingua propia, moi lírica, moi lercha. E un acento con moitas curvas, afrodisíaco.
7. Somos moi de aldea: só nos interesa o planeta Terra e a estreliña do luceiro, compañeiriña da lúa.
8. Somos sentimentais, que pasa? A ver quen ten collóns a chorar como choramos nós!
9. Disque temos unha ironía británica. Mais o noso himno nacional, coa letra d'Os pinos, supera en todo o God save the Queen.
10. Seremos os últimos en marchar deste lugar. Chegaremos tarde ao Xuízo Final.
Manuel Rivas
Vía Días Estranhos
.jpg)
1 comentário:
Gustoume o decálogo.
Enviar um comentário