Apágase a luz,
ábrense as fiestras
e saudamos ás veciñas.
As folerpas de papel hixiénico e xornais
enchen a rúa de vagar
namentres abaixo vense os primeiros paraugas
e alguén nalgures canta
e todos na cidade o seguen.
Estamos en xaneiro
e nos teus ollos, Michelle,
comeza por fin a agardada primavera.
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
.jpg)
5 comentários:
Fermoso poema,fermosa alfaia.
Esperemos que a primavera comence a florecer de verdade para os chilenos,bolivianos ...
E alégrame saber que estás embarcado nun proxecto que che merece. Moita sorte.
Michelle... ma belle... que che saia ben a novela, que eu ben sei o duro que é (comecei o comezo da introducción do limiar de varias).
Yo cruzaré las calles nuevamente
de lo que fue Santiago ensangrentada; y en una hermosa plaza liberada, me sentaré a llorar por los ausentes.
Saúde, Michelle, adiante.
Parabéns polo poema. Espero que Condolezza ou como se escriba, o lea.
Ultimamente América non fai máis que agasallarme con boas noticias (xa estaba farta de ler sempre cousas negativas nos xornais)...
Enviar um comentário