Purgatorio

Teño pendente dende fai uns anos unha cervexa cun morto. A derradeira vez que o vin en vida, convidoume i eu, amábel, rexeiteino cunha escusa ao ver nos seus ollos o estigma do fracaso, daqueles tempos pasados que para el foran os mellores e para min eran só unha afastada lembranza. Días despois lin no diario que un automóbil o atropelara nunha madrugada de sábado á volta de Samil, dándose despois a fuga. O ruxerruxe das súas verbas, dos seus recordos, ás veces percórreme o corpo cun arreguizo. Un día destes tentarei invocar a súa pantasma, a ver se dunha vez por todos me di o que quere e me libero por fin dela.