...xa vai para cinco meses e comezo a estar inquedo.
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Pasa algo?
.jpg)
"A lingua é a pel. A cor da pel vai canda nós a calquera lugar." Manuel Veiga
Non teño Feisbuk
Pasa algo?
MUSA GALEGA
Os meus libros
As miñas Colaboracións en A Nosa Terra
A ler
Arquivo do blogue
-
▼
2008
(155)
-
▼
setembro
(20)
- De libros, inquisidores e pedreiros
- The Hustler
- ASESORIA XURIDICO LITERARIA GALEGA
- Ubi lex non distinguit, nec non distinguere debemus
- Un blog é un libro?
- Un país de tafures
- Un país de steiners
- A confraría da vieira
- O derradeiro día do estío
- Una linea que sueña
- Bruxas e prostitutas
- O canto dos peixes
- A chanza infinda
- A seca...
- A idade de ouro da novela gráfica...
- Hector Zazou (1948-2008)
- Elmer, Robinson Crusoe e Mademe Bovary
- Libros prohibidos
- Rinocerontes no Gatopardo
- Regreso
-
▼
setembro
(20)
9 comentários:
Ola, son unha ladroa de imaxes, collín unha imaxe que estaba no teu blog para ilustrar unha entrada no meu. Puxen que a collín de aqui, pero se non queres, podo quitala.
E a da lingua dos Rolling que pon "EN GALEGO".
Graciñas e ánimo con esa seca... seguro que remata pronto
Imos ter que lle tomar unhas cañas e poñelo a andar. Arrecarallo. Vouno visitar próximamente.
Fíxese que coincidencia:
http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/books/news/poet-laureate-got-writers-block-925600.html
(Xa advirten de que os métodos explicados non teñen garantía. Ánimo).
Xesús Fraga
Xa sabe, as relacións con "ela" son igual que cun cativo, e un cativo ben caprichoso. Iso, no meu caso. Se lle dis que veña e sente, di que non quere. Se o obrigas a facer algo, nin baténdolle. Se o ignoras, acaba por vir mansiño, e logo non marcha do teu carón ata que lle fas caso e xogas con el todo o tempo que queiras. Se é iso o que quere escribir, paciencia, que xa virá. Apertas.
Xa somos dous: quero crer que é un xeito de barbeito ou cousa así...
eu tamén recibín novas sobre un home co cerebro seco mais fora por que dalí lle nacía un toxo dentro do cráneo, esquecía ata a súa propia historia pero a súa ollada fería.
saúdos e humedézase de palabras por favor.
De cando en vez é conveniente. Coincido con r.r., é un barbeito. Non se preocupe. A fonte volverá.
Aprendiza, non hai problema eu nin lembro de onde collera esa imaxe.
Grazas a todos polso ánimos. Recoñezo que non teño dereito ningún a queixarme pola miña sorte dende que empecei a publicar, malia todo me invade o desanimo. Adoito ter “colocado” a meu anterior libro antes de poñerme coa seguinte novela. Agora levo case cinco meses de seca, incapaz de coller o fío dalgunha das historias que teño na gabeta. O proxecto dunha serie que non levantou entusiasmo ningún, a idea dun álbum ilustrado que non se dá materializado e unha novela rematada que malia os eloxios dos meus lectores de confianza/ grzas de verdade) non atopa o seu lugar no mundo e iso que penso, inxenuo de min, que é do mellor que escribín... O ano xa vai devalando e a outonía calla ás alancadas no meu ánimo tristeiro, será a síndrome post-vacacional esa da que tanto falan xornais e revistas.
Pero xa tes o mono de escribir, o teu é vicio, Careco. Repousa un pouco, que xa virán as musas cando menos o esperes... haberá que inventar un parches de palabras para quitar ese mono...
Enviar um comentário