Existen grandes clásicos e obras mestras do cine, da literaura e da música nos que case todos podemos concordar. Logo estan eses libros, filmes ou discos que nalgún momento das nosas vidas, e con indepedencencia da súa calidade, quedáronse metidos baixo a nosa pel para sempre. Obras que conectaron dun xeito emocianal con nós como espectadores, lectores ou oíntes. Obras nas que nos vemos reflectidos, cos nosos soños, inquedanzas ou pesadelos. Obras que semellaban que falaban con nós directamente e fitaban o noso interior. Obras, en fin, que sempre nos acompañarán.
A min pásame con algúns filmes, e volveume pasar onte con Beautiful girls, o extraodirnario filme do malogrado Te Demme, que vin na TV ata ben entrada a madrugada. Non vou de debullar agora as marabillas desta obra e as grallas, que tamén as ten, pero recoñezo que no intre en que a vin eu rondaba a idade dos seus protagonistas e me atopaba na mesma encrucillada vital que eles. Curiosamente é un filme, xunto con este ou estoutro por exemplo, que non teño en DVD e que non merco de xeito consciente. Prefiro descubrilos por azar nunha madrugada cando os botan pola tele e deixar que se metan de novo baixo a miña pel.
A min pásame con algúns filmes, e volveume pasar onte con Beautiful girls, o extraodirnario filme do malogrado Te Demme, que vin na TV ata ben entrada a madrugada. Non vou de debullar agora as marabillas desta obra e as grallas, que tamén as ten, pero recoñezo que no intre en que a vin eu rondaba a idade dos seus protagonistas e me atopaba na mesma encrucillada vital que eles. Curiosamente é un filme, xunto con este ou estoutro por exemplo, que non teño en DVD e que non merco de xeito consciente. Prefiro descubrilos por azar nunha madrugada cando os botan pola tele e deixar que se metan de novo baixo a miña pel.
1 comentário:
Boa peli. Cando a vin, eu tiña 20. Natalie Portman, 13. Agora teño 32. Miss Portman, 25. Moito mellor así.
Enviar um comentário