a constancia de encirrar noite a noite ese lume e mancharnos coas súas cinzas para renacer unha vez máis ao día seguinte no outro e volvelo a acender cunhas faíscas, botarlle despois piñas e carozos e cando as lapas aloumiñen os nosos corpos desgastados polo paso do tempo chimpar a leña devagar para non afogalo e afogarnos no seu fume eterno
Definitivo. Un termo moi rotundo para o amor. Posíbel pero rotundo. Gústame mais constancia. A constancia dun amor que tí elixes tódolos días. E suscribo o que dí Edu. O primeiro amor ten unha prensa excesiva.
.jpg)
10 comentários:
Mellor é que esa constancia non sexa tan definitiva. O amor hai que coidalo cada día como si fose a fuxir pola noite.
Non nos deas envexa, Alfaias...
qué ben que digas iso. inda que a constancia do definitivo ás veces manche e desgaste, como as vellas películas en superoito.
pero estou dacordo contigo.
a constancia de encirrar noite a noite ese lume e mancharnos coas súas cinzas para renacer unha vez máis ao día seguinte no outro e volvelo a acender cunhas faíscas, botarlle despois piñas e carozos e cando as lapas aloumiñen os nosos corpos desgastados polo paso do tempo chimpar a leña devagar para non afogalo e afogarnos no seu fume eterno
Existe?
O primeiro amor ten unha boa prensa excesiva. Eu decidín saltarmo e empezar polo segundo.
Que razón tes Folerpa, non teño máis que engadir.
Unha aperta.
:)
Definitivo. Un termo moi rotundo para o amor. Posíbel pero rotundo. Gústame mais constancia. A constancia dun amor que tí elixes tódolos días. E suscribo o que dí Edu. O primeiro amor ten unha prensa excesiva.
eu nunca digo esas cousas... porque sempre rematan por dicirme que nunca se pode saber. E eu quero seguir a pensar iso mesmo.
agardo que non lle chamedes primeiro amor ó primeiro sexo compartido, porque entón o meu primeiro amor é mellor olvidalo.
Enviar um comentário