Abstinencia

Hoxe, despois de máis dun mes de non escribir nada, comecei unha nova historia. Tecleei neste mesmo ordenador no que agora escribo as primeiras 236 palabras. Trátase dunha obra para rapaces, que visto os resultados recentes doutras das miñas xeiras, debe ser o meu. Descoñezo a onde me vai levar, coma sempre non tracei plan algún, teño un comezo e un final pero ignoro o revirado camiño que os ten que conectar.
Sempre que estou no medio de dous proxectos asáltanme as dúbidas e síntome baldeiro coma se non tivese nada máis dentro. Despois devagar, e tras días de matinacións, vou trazando no caletre as liñas que me guían cara a un personaxe ou unha historia. Recoñezo que normalmente son coma pequenos lóstregos visuais, coma nun filme vexo moitas escenas, ata que nunha delas atopo o encadre perfecto de onde agromará a historia. Supoño que como dicía a canción todo na vida é cine e o soños cine son, e a literaura tamén, engadiría eu.