Aurora Vidal Martínez

Morreu onte na vila do Lérez non moi lonxe de onde nacera en 1911, mestra, poetisa e membra da RAG dende 1952.
Da súa obra destacar Poemas de nenos e paxariños (Libros da Frouma nº9, Follas Novas, Santiago Xuño 2000), un fermoso libro que é unha ledicia para pequenos e maiores. Vaia este anaco do seu poema Cantiga de homenaxe.


Deus abandonoume, quitándomo todo,
mais deume beleza no leito da morte;
deume canto tiña no pano da lousa,
semente de lúa, arume de froles.

Sepultoume, antón, na cova da terra,
coa groria miña dos seus privilexios;
deume o canto limpo dunha eternidade
nas longas campanas, desfeitas en versos...