Letras galegas

Disque no novo mapa das titulacións que propón o Consello de Universidades desaparece como tal a de Filoloxía Galega. Disque tamén que por cada euro que os galegos nos gastamos en promover a nosa lingua gastamos outros 240 na de Don Quixote.
Na miña mocidade o dezasete de maio era lectivo, non instituto faciamos cartaces, exposicións, líamos os libros do homenaxeado e organizábase un concurso literario, lembro que un ano acadei o primeiro premio en narrativa e o segundo en poesía, foi a miña primeira e derradeira vitoria no eido literario, co paso do anos só acumulo derrotas aínda que miña nai non perde a esperanza e limpa tódalas semanas con cariño as bandexiñas de alpaca que me entregaron daquela.
Recoñezo que do homenaxeado deste ano, nada lerá, agás da súa condición de poeta exiliado pouco máis sabía, supoño que coma min a maioría dos lectores.
Nun xornal falaban estes días do pulo que estaba tomando a celebración, eles que nin sequera ese día fan a edición en galego ao completo ou que revelaron fai pouco no seu suplemento de culturas o grande segredo literario do honrado nun artigo titulado: “De como un gallego le robó la musa a Borges”.
Creo que a celebración esmorece pouco a pouco, o de convertela en feirado foi un erro, e o que debería ser a grande festa das nosas letras mudou nunha escusa institucionalizada para que as editoriais fagan as súas monografías e edicións e suban un chisco as súas escasas cifras de ventas, ou que unha cadea de supermercados imprima nas súas bolsas un poemiña que ninguén lerá, ademais cada día a festa está máis lonxe da rúa e do lector medio pois adícase a mortos case descoñecidos, non digo que non sexan relevantes nas nosas letras, cando podía ser o grande premio das nosas letras a un escritor vivo, un recoñecemento a toda a súa obra literaria.
Todo parece máis ben a necrofílica celebración dunha lingua morta. RIP