Centaurea Cyanus

Foron estes, días de insomnio e escrita intensa que me fixeron deixar un chisco abandonada esta bitácora. Xa vai alá case un terzo da novela e é o momento de facer un relanzo, tomar distancia e agardar polo veredito dun lector cualificado. Xorden así as dúbidas e os medos. Aquela inicial intención naturalista ou costumista creo que se perdeu. A historia foi collendo o seu propio fío e é a voz do seu protagosnsita a que me guía, quizabes por un camiño trabucado, pero é o que el escolleu. Eu, o único que podo, facer é prestarlle as miñas palabras. Ser o mero intérprete dos seus desexos.