Ante a frustración que me invade pola falta de resultados, dos premios e das editoriais deste país, á que hai que engadir a miña natural preguiza e as queixas do meu benquerido Naufrago que me reprocha polos poemas que posteo ás veces e que a el xa lle son coñecidos, comezo hoxe unha andaina lírica que pendurarei semanalmente. Non teño maior pretensión de que este público ou escaso, dos vosos comentarios depende, compromiso sirva de aguillón para o meu caletre durmido.
O celme dos versos romántico-futuristas-epistolares que seguiran nos vindeiros meses é unha evocadora frase lida no libro de Ramon Caride “Soños eléctricos” que ademais sérvelles de título, supoño que o autor saberá perdoarme o roubo.
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
.jpg)
Sem comentários:
Enviar um comentário