Sexamos coma Lot

Xúntanse este días algúns feitos que me dan moi mala espiña para o reconto do luns en Pontevedra.
Unha pitón perdida en Ourense, un barco cargado de coque, que non de coca como sería o habitual, que embarranca ata dúas veces na ría, a constatación estadística de que este é un país mais para morrer que para nacer, o décimo aniversario dese arrepío televisivo que é Pratos Combinados. Parecen agoiros desa maldición bíblica que nos pode caer outros catro anos máis.
Pero resistamos e non ollemos cara atrás como aquela anónima muller que rematou convertida nunha estatua de sal.
Sexamos coma Lot, miremos cara adiante, cara ese novo hourizonte, percorramos ese camiño de esperanza que nos agarda.