Dada a práctica unanimidade da crítica galega en bendicir cos seus parabéns o ultimo premio xerais, circunstancia que eu entendo sintomática de certas disfuncións do noso sistema literario, paso deseguido a exercer de humilde lector de tal obra e especialmente das súas críticas, non sen antes salientar os azos da autora de emprender tan ambiciosa aínda que para min falida obra.
Destacaron a maioría das críticas o “exotismo” da novela pola súa xeografía e identidade dos seus protagonistas: 1ª eiva do sistema, os autores galegos son pouco viaxados, óllanse moito o embigo e cando alguén sae alén do Padornelo fican abraiados.
Outra chegou a falar de novela intelectual: 2ª eiva do sistema, os autores galegos son pouco lidos, supoño que tanto corrixir exames déixalles pouco tempo para cultivarse.
En todas falouse da extensión da novela como mérito: 3ª eiva do sistema, os autores galegos son lebres, debendo mudar axiña en corredores de fondo.
Tamén salientaron a súa orixinal e fragmentaria estrutura: 4ª eiva do sistema, os autores galegos arriscan pouco e aínda non se achegaron a posmodernidade (hai notábeis excepcións), pois non saíron da sotacabaloerei da clásica estrutura cronolóxico-lineal da novela.
Todas en fin destacaron tamén o seu cansiño discurso feminista: 5ª eiva do sistema, a maioría dos críticos coma homes non son quen de reprobar literariamente tal feito por medo a que os tachen de machistas.
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
.jpg)
8 comentários:
ora que a principal eiva do sistema literario galego é que todo o mundo, mr. alfaias incluído, estea empeñado en ter como molde e espello de cabaleiros os outros sistemas literarios e os seus produtos, non cres?
Benquerida Adelita non é cuestión de procurar espellos ou moldes, e cuestión de ter un sistema literario normalizado sen máis.
Benvida ao clube, por certo. Saudeina no Simposio?
mmm... normalizado, normal, = coma os dos outros [?], aínda que talvez nós non poidamos/ nós non queiramos (até certo punto, claro está...) / a nós non nos conveña (porque non [nos] funcione dadas as especificidades do noso caso) ser coma eles [?]
ah, non teño por costume abordar descoñecidos en canto abandonan unha sala, pensei que causara maior impresión snife, snife :-P
desculpa, esquecín poñer o nome :O)
Falas alto e claro, agradécese. Mira que non daría para longos debates todo o que dis.
:-)
Tes bastante razón no que dis, aínda que eu matizaría algo: o de que os autores galegos viaxan pouco. Non creo eu que sexa ese o problema. E ás veces viaxar non resolve a miopía da xente.
Outro punto que engadiría ás túas críticas é o de salientar unha obra literaria polo tema que aborda. Paréceme pouco profesional e ata infantil. A calidade dunha obra non se mide polo tema que trata (se non fose así, desbotariamos boa parte das xoias da literatura, pois realmente estamos sempre reelaborando os mesmos temas).
Admírame a seguridade e a confianza en si mesmo que ten que ter un escritor para pasar máis alá da páxina cen. De verdade é preciso que todas as novelas "serias" pesen tanto?
Algo de razón leva o sr Pawley, semella que unha obra non pode ser "grande" dende o punto de vista da calidade sen ser ó tempo "longa" dende o pnto de vista da extensión. De aí que, por exemplo, Torrente dixera hai anos aquilo de a literatura galega non tiña ainda a súa "grande" novela...
Enviar um comentário