Comer, beber, amar

Marabilloso o relato de Manuel Gago sobre a súa visita a Arzak. Emocioneime coma o fago cada vez que vexo cociñar ao mestre Chu neste filme extraordinario. Non me podo resistir a reproducir, co seu permiso, un anaquiño do seu texto:

"Non debía ser o único ao que se lle perdía o sentido. A nosa sorpresa foi que tal fartura emocional desembocaba no cariño colectivo. Aquí e alá, as parelliñas das mesas bicábanse, facíanse xestos de agarimo íntimos, coma se estiveramos nas intimidades dos salóns domésticos...
Unha rapaza de vermello levantábase e bicábase ao mozo de pé, no medio da sala. E a parelliña inglesa do carón rompía o seu tímido silenzo e a ela se lle escapaba unha sonora gargallada que se tapou inmediatamente coas mans, pasmada, fazulas encarnadas, de como se lle escapara o espíritu por primeira vez. Na segunda botella de Rioxa, os maduros vitorianos do noso carón -de amor moi tardío- rozábanse discretamente as mans, salpicados da éxtase colectiva, mentres as camareiras e o sumiller cruzaban circunspectos e ausentes polos camiños invisíbeis que teñen trazados entre os clientes..."